บทความน่าสนใจ

บทความทางการเกษตรที่แบ่งปันสาระดี ๆ เกี่ยวกับพืชผัก ผลไม้ สมุนไพร ไม้ดอกไม้ประดับ โรคพืช ผลิตภัณฑ์ทางการเกษตร รวมถึงปศุสัตว์และแมลงเศรษฐกิจ

วัสดุที่ใช้ในการคลุมดินมีอยู่ 2 ลักษณะ คือ การใช้เศษซากอินทรีย์วัตถุ และการปลูกพืชหรือปล่อยให้พืชที่มีชีวิตขึ้นปกคลุมผิวดินบริเวณที่ต้องการ

กาฬสินธุ์ เป็นจังหวัดหนึ่งในภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนกลางหรือตอนบนของประเทศไทย อยู่ห่างจากกรุงเทพมหานครประมาณ 510 กิโลเมตร เป็นจังหวัดที่มีความอุดมสมบูรณ์มากที่สุดจังหวัดหนึ่งในภาคอีสาน มีอาณาเขตติดต่อ ทิศเหนือ จรดจังหวัดอุดรธานีและจังหวัดสกลนคร ทิศตะวันออก จรดจังหวัดมุกดาหาร ทิศใต้ จรดจังหวัดร้อยเอ็ดและจังหวัดมหาสารคาม ทิศตะวันตก จรดจังหวัดมหาสารคามและจังหวัดขอนแก่น มีพื้นที่ทำการเกษตรทั้งสิ้น 2,811,399 ไร่ คิดเป็นร้อยละ 64.75 ของพื้นที่ทั้งจังหวัด

ประเทศไทยของเราเป็นประเทศที่ได้ชื่อว่าเป็นเมืองอู่ข้าวอู่น้ำ ในน้ำมีปลาในนามีข้าวเป็นคำพูดที่เราไม่ได้ยินมานานมากแล้ว ย้อนกลับมาดูตัวเราว่ามีความมั่นคงทางอาหารจริงหรือไม่ กับการนำเข้าผลผลิตทางการเกษตรจากต่างประเทศจำนวนมาก และเกษตรกรเองก็เปลี่ยนจากการผลิตเพื่อบริโภคเองมาเป็นการผลิตเพื่อการค้าโดยเน้นการปลูกเฉพาะพืชเชิงเดี่ยวเป็นจำนวนมาก เช่น อ้อย มันสำปะหลัง ข้าวโพด ยางพารา หมุนเวียนสับเปลี่ยนแบบนี้ไม่รู้จบ ประกอบกับเกษตรกรไทยขาดแนวคิดเรื่องการทำเกษตรแบบยั่งยืน เมื่อปลูกพืชชนิดใดแล้วก็จะพากันปลูกตาม ๆ กัน เน้นการปลูกพืชเชิงเดี่ยวให้ได้จำนวนมาก ๆ จนเกิดสภาวะล้นตลาดและการขาดตลาดสำหรับพืชบางชนิด เมื่อมีการปลูกจำนวนมาก ผลที่ได้ทำให้เกิดปัญหาราคาตกต่ำตามมา ทั้งเกษตรกรยังต้องมีการพึ่งพาปุ๋ยเคมีและยาฆ่าแมลงมากขึ้น ซึ่งเป็นอีกหนึ่งปัญหาของการปนเปื้อนสารเคมีในพืชผลทางการเกษตร เกษตรกรจำเป็นต้องจ่ายเพิ่มมากขึ้นในจุดนี้เพื่อแลกมาด้วยสุขภาพที่ย่ำแย่ลงและผลผลิตที่ไม่เป็นราคา สิ่งที่กล่าวมานี้จึงนำมาสู่วิกฤตทางอาหารในที่สุด แม้แต่การผลิตอาหารให้ได้จำนวนมาก แต่ยังต้องใช้สารเคมีในการควบคุมเป็นหลัก ยิงคำถามไปที่ผู้บริโภค ว่าต้องการผลผลิตเหล่านี้จริง ๆ หรือ…

ในการทำเกษตร จะมีขยะเหลือทิ้งจากการทำเกษตรกรรมอยู่อย่างมากมาย หลายคนมองเป็นแค่สิ่งไร้ค่าไม่สามารถนำมาใช้ประโยชน์ได้ อาทิเช่นฟางข้าว ใบอ้อย ก้านมันสัมปะหลัง ตอซังข้าว ต้นข้าวโพด ต้นถั่วและเปลือกถั่วลิสง ฯ จึงลงเอยด้วยการนำไปเผาทิ้งอย่างไร้ค่า

เทคนิคการจัดการน้ำในนาข้าวแบบเปียกสลับแห้ง       การผลิตข้าว 1 กิโลกรัมใช้น้ำในการเพาะปลูกมากถึง 1,670 ลูกบาศก์เมตร ดังนั้นเทคนิคการจัดการน้ำอย่างประหยัดแบบเปียกสลับแห้ง ซึ่งสามารถประหยัดน้ำได้สูงสุด 50% ลดต้นทุน 8-13 % และลดการปลดปล่อยก๊าซมีเทน 80 % เลยทีเดียว